Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

΄Ήταν μια μέρα γιορτινή
βουβοί θλιμένοι ουρανοί,
ημέρα του Σαββάτου.
Τα νιάτα πήγες να χαρείς
στον δρόμο σου όμως θα βρείς
τον μπάτσο του θανάτου.

Είχε νυχτώσει και στον δρόμο
συνάντησες τον αστυνόμο.
Σε πρόσεξε. Τούρθε μιά σκέψη,
-όταν αυτός περνούσε εμπρός σου-
σχεδίασε τον θάνατό σου.
Γι αυτό αμέσως θα επιστρέψει.

΄Ητανε καθοριστικό
που έμεινες στο Ψυχικό.

΄Ησουν Αλέξη στα δεκάξη
μα ο φονιάς δεν θα διστάξει
είχε του χάροντα την όψη.
Μισεί το κάλλος της μορφής σου
ποθεί το νήμα της ζωής σου
αυτό το κτήνος να σου κόψει.

Για σένα μίσος τον τυφλώνει
και το πιστόλι του σηκώνει
(πολύ τ' αρέσει να σκοτώνει)
Μα είσαι ακίνδυνος. Μικρός.
Βόλι σαν θρόϊσμα ανέμου
τρυπάει την καρδιά σου γιέ μου
και πέφτεις άναυδος,νεκρός.

Αιμόφυρτο σε βλέπει με ηδυπάθεια
Δυό τα αισθήματά του: μίσος και εμπάθεια
Ξερή η καρδιά του απ' αγάπη ή συμπάθεια.
Σου γύρισε αδιάφορος την πλάτη!!!!!!!
Λές κι είχε ρίξει σε σκυλί.!!!!
Τρόμο και δέος προκαλεί.
Σκοτώνει όποιον θα του μπεί στο μάτι.

Κλαίω τον άδικο χαμό σου
που μιά ζωή αξόδευτη εμπρός σου
κομμάτιασε φονιάς,αλήτης,ελεεινός.
Τί κτήνος αποθρασυμένο!!
Λυπάμαι αυτόν τον πεθαμένο
που προκαλεί κι ακόμα είναι ζωντανός.

Δεν έχει τύψεις και δηλώνει αμετανόητος.
Κίλερ ψυχρός,φασίστας και ανόητος.
Για τους ευαίσθητους οι ενοχές,οι θλίψεις.
Η ψυχραιμία του αυτό μόνο δηλώνει!
Δεν είν' η πρώτη του φορά όπου σκοτώνει.
Αλοίμονο τους αν οι κίλερς είχαν τύψεις.

΄Οταν πατούσε την σκανδάλη
δεν σκέφθηκε κάν το ρεμάλι!
πως σκότωνε και τα παιδιά του;
Το βόλι αυτό που σούχει ρίξει
κάπου θα βρεί, κάπως θα στρίψει
και θα γυρίσει στην γενιά του.

Αλέξανδρε,παληκαράκι μου αγνό
ο θάνατός σου με συντρίβει και πονώ.
Είσαι το θύμα μιάς κυβέρνησης ληστών
και η αιτία διαρκών ξεσηκωμών.

Σ' έχουμε κλείσει στην καρδιά μας
΄Ηλιε λαμπρέ μας οδηγείς.
Ξύπνησες πλέον την γενιά μας
γινόμαστε γενιά θυμού κι οργής.
Να καταστρέφει τώρα αρχίζει
τα σύμβολα τής υποταγής.
(Θα γίνεται "το έλα να δείς")

Κόκκινο σαν το αίμα σου γαρύφαλλο
απόθεσα στον τάφο σου σεμνά
που συμβολίζει την καινούργια επανάσταση
με αυταπάρνηση που τώρα ξεκινά.
Αυτά που χάσαμε να πάρουμε ξανά.


13 Δεκεμβρίου 2008