ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΑΔΕΡΦΟ

Στην είδηση ταράχθηκα. Δεν είπαν τ' όνομά σου.
Μα είχα τη διαίσθηση πως ήσουνα εσύ.
Και έκλαψα τα νιάτα σου κι αυτή τη λεβεντιά σου
και η ζωή μου έφυγε μαζί σου η μισή.

Ο ήλιος μας σκοτείνιασε και μαύρισε η φύση.
Δεν βρέθηκε αγόρι μου κανείς να σε ξυπνήσει;
Πικράθηκαν τα χείλη μας, συντρίμια η ζωή μας
και η καρδιά μας μαύρισε. Χάσαμε το παιδί μας.

Γιατί μας τόκανες αυτό εσύ ο προικισμένος;
Γιατί απ' την πόλι έφυγες ωσάν κυνηγημένος;
Δεν είχες τ' αγγελούδια σου χρόνο να τα φιλήσεις
Βιαζόσουνα λεβέντη μου το χάρο ν' απαντήσεις.

Δεν κάθισες ούτε στιγμή και συ να ησυχάσεις.
Ούτε και τα Χριστούγεννα στο σπίτι να γιορτάσεις.
Ζωή να δώσεις και χαρά στ' ανήλικα παιδιά σου.
Της συντροφιάς τη θαλπωρή να νοιώσει η καρδιά σου.

Έφυγες αναπάντεχα . Νιος ήσουν, όχι γέρος.
και δεν το άξιζες εσύ να έχεις τέτοιο τέλος.
Γιατ' είχες τέτοια δύναμη, τόλμη και εξυπνάδα.
Μην ίσως και σε ζήλεψε η τύχη σου η ριμάδα;

Στερέψανε τα δάκρυα. Αδέρφι πώς αντέχω ;
Γιατί μεγάλη υψώνεται η αγάπη που σου έχω.
Στα χέρια μου μεγάλωσες, με έγνοια καμία.
Ήσουνα ο μικρότερος. Σου είχα αδυναμία.

Χαμογελώντας έλεγες : " Θ' αργήσω να πεθάνω.
Στους γαλαξίες θάθελα ταξίδι για να κάνω.
Μ' ένα διαστημόπλοιο που θάρθει να με πάρει.
Σ' ένα πλανήτη μακρινό για να με ξεμπαρκάρει."

" Όταν πεθάνω,έλεγες, δεν θέλω να με θάψετε.
Γραφτή θ' αφήσω εντολή το σώμα μου να κάψετε.
Τη στάχτη μου να ρίξουνε, γλεντώντας τα παιδιά μου
στη θάλασσα που αγαπώ και έχω συντροφιά μου".

......................

Δεν μπορώ να το πιστέψω πως για πάντα έχεις φύγει
και το δυνατό κορμί σου ένα σάβανο τυλίγει.
Ήθελα να ήταν ψέμα και να ήσουνα εδώ.
Όμως να που είν' αλήθεια και δεν θα σε ξαναδώ.

Αντίο αδερφούλη μου, τρανέ σταυραετέ μας.
Δεν θα σε λησμονήσουμε, τ' ορκίζομαι, ποτέ μας.
Και τα παιδιά σου μέριμνα θα έχουν, μη σε νοιάζει.
Νάναι το χώμα ελαφρύ, στη γή, που σε σκεπάζει.