ΤΑ Λ Ο Ι Σ Θ Ι Α

Πόνου αγκάθινο στεφάνι μας φοράει
Το μέγεθος τού κλέους του τόπος δεν το χωράει.
Γεράκια της πατρίδας ΤΟΥ,έχει βαλθεί να μοιάσει
και προσπαθεί φιλότιμα και να τα ξεπεράσει.

Απ' της φαμίλιας του τα κόκαλα βγαλμένη
η Προδοσία, μασκοφόρα, στολισμένη.
Να τον ξεράσει η Ελλάς κοιλοπονούσε
Την πανοπλία τής Απάτης ξεκρεμούσε
κι ο Εφιάλτης ο γνωστός, στη γέννα του, κερνούσε.

Ξέρουμε πλέον τί φωλιάζει στο κεφάλι του.
Γιομάτο φίδια κουβαλάει το τσουβάλι του.
Μάτια κι αυτιά εμείς, καλά κλεισμένα !!
και "κολλημένοι" συνεχώς στα περασμένα.!!

Τείχη γκρεμίζει. Να περάσει ο εχθρός.
Απ τα χαλάσματα προβάλλει ο γκρεμός.
Ζητωκραυγάζουνε τον κίβδηλο τα πλήθη.
Αρρώστια επικίνδυνη του όχλου, είν' η Λήθη

Κρύα η νύχτα. Ουρλιαχτά και θρήνος.
Για ό,τι τώρα θα συμβεί, ευθύνη έχει εκείνος.
Πίσω του τρέχουνε σκορπιοί και ερπετά.
Η χώρα βρώμισε. Την πνίγουν τα σκατά.

Αναξιοπιστότατος, δίχως Τιμή και Ήθος.
Χιλιάδες λέει ψέματα. Μινχάουζεν ο τύπος.
Έπονται τα χειρότερα μετά τις εκλογές.
Απέτυχε παταγωδώς. Κοντά κι οι συμφορές.

Χρονάκια είκοσι Ελλάς σοσιαλίστρια
χρέη σε πνίγουνε. Πνέεις τα λοίσθια.
Αρρώστια ανίατη ο στρουθοκαμηλισμός σου.
Είν' ορατός προ των πυλών ο διαμελισμός σου.

Στη μαύρη σου ταφόπλακα θα γράφει:
"Επί πρωθυπουργίας τού πράκτορα ΓΑΠ ετάφη."
"Μπράβο του.! Δάμασε το φοβερό αγρίμι."
Το όνομά του ντύνουνε με μύθο και με φήμη.


14/11/2010